กวี

'เยาวชนกำพร้าไร้ผืนแผ่นดินใดโอบรับมนุษย์ไร้ใบกำกับในประเทศที่เธอเป็นได้ครึ่งคนเสียงสะท้อนกึกก้องหุบเขากลองชนเผ่าตีสะบัดบอกเรื่องราวเราจงภูมิใจบนดงดอยรัฐขีดสีแเดงแม้แววตาเธอหลบต่ำรอยยิ้มไม่มั่นใจเอียงอาย

มันอาจจะดูเหนือความคาดหมาย หรือในปัจจุบันคงเป็นเรื่องปกติ ไปเสียแล้วนั้น แต่การเกิดขึ้นของมัน ไม่ได้สวยงาม ทั้งยังเหน็บหนาว เจ็บปวด กับเส้นทางที่เราต่างต้อง เดินจับมือกันไปในทางที่อาจจะเป็น เส้นขนานที่ไม่มีวันจะบรรจบ ในบางครั้งเราโอบกอด เก็บรับ

ตำรวจและทหารเข้าพูดคุย “ปรับทัศนคติ” นักศึกษา ม.เชียงใหม่ ติดบทกลอน “วิปริตสถาน” ภายในมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นบทกวีที่มีเนื้อหาเป็นการวิพากษ์วิจารณ์สภาพบ้านเมืองและระบบโซตัสภายในมหาลัย