‘โรม-บาส LLTD’ แนะสภานักศึกษามธ.ใหม่ ควรกดดัน-ต่อรองผู้บริหารมหา’ลัยมากขึ้น

29 ก.ย. 2558 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า จากกรณีที่วันนี้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภานักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 2 นักศึกษาแกนนำกลุ่มธรรมศาสตร์เสรีเพื่อประชาธิปไตย (LLTD) คือ รังสิมันต์ โรม (Rangsiman Rome) และ รัฐพล ศุภโสภณ (Ratthapol Supasopon) ได้โพสต์แสดงความคิดเห็นต่อบทบาทและการเลือกสมาชิกสภานักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

โดย รังสิมันต์ กล่าวแนะนำในฐานะผู้เฝ้าสังเกตการณ์และมีโอกาสร่วมงานกันมานาน ว่า เราต้องเข้าใจก่อนว่าสภานักศึกษาที่เป็นกับที่ควรจะเป็นมันไม่เหมือนกัน โดยสภานักศึกษาที่เป็น คือ ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของนักศึกษา เป็นองค์ที่ไร้อำนาจ และยึดติดกับระเบียบขั้นตอนจนแม้แต่คนในสภาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าขั้นตอนไหนถูกผิด ขณะที่สภานักศึกษาที่ควรจะเป็นคือ เป็นองค์กรที่มีความชอบธรรมเป็นตัวแทนของนักศึกษา และเมื่อนักศึกษามีปัญหา สภานักศึกษาจะเป็นตัวเลือกแรกๆ ที่นักศึกษาอยากให้ช่วยเหลือ

รังสิมันต์ ชี้ถึงปัญหาที่เกิดขึ้นด้วยว่า คนที่เข้าไปเป็นสภานักศึกษาไม่มีความเข้าใจว่าบทบาทของสภาแท้ที่จริงคืออะไร โดยมักจะมองแค่ว่าตัวเองมีอำนาจอะไรบ้าง พอรู้ว่าไม่มีอำนาจก็มักจะเลิกทำ หรือต้องรอประชุมเพื่อหาข้อสรุปก่อน ซึ่งบางครั้งปัญหาต่างๆมันก็ล่วงเลยเวลาไปเสียแล้ว

แนะก้าวข้ามตัวอักษรที่เขียน กดดันหรือต่อรองผู้บริหารมหาวิทยาลัยมากขึ้น

รังสิมันต์ กล่าวต่อว่า ถ้าเรายึดติดกับตัวอักษรที่เขียนว่าอะไรที่สภาทำได้ไม่ได้ ขอให้รู้เอาไว้ว่าที่หาเสียงมาๆ ทั้งหมด คงไม่ผิดที่จะบอกว่าเป็นเพียงน้ำลายที่ขายฝันให้นักศึกษาเท่านั้น ซึ่งเอาเข้าจริงแม้แต่นักศึกษาด้วยกันยังไม่เชื่อเลย และไม่ผิดนักเวลามีคนบอกว่าที่หาๆ เสียงกันล้วนทำไม่ได้ เพราะเกินขอบอำนาจหน้าที่ที่สภามี

“ถ้าเรามองว่าสภานักศึกษา คือ ตัวแทนของนักศึกษาที่คอยช่วยแก้ไขปัญหาให้นักศึกษา อย่างน้อยแม้ไม่มีอำนาจ แต่อย่างน้อยคุณก็อาศัยความชอบธรรมที่จะกดดันหรือต่อรองผู้บริหารมหาวิทยาลัย กองงานรักษาความปลอดภัยได้ และสามารถที่จะทำอะไรได้อีกมาก หากคุณเข้าใจว่าสภานักศึกษาคืออะไร และอะไรที่คุณหาเสียงไว้จึงย่อมเป็นไปได้ เพราะคุณมีความชอบธรรมที่จะทำให้สิ่งที่คุณหาเสียงเกิดขึ้นจริง” รังสิมันต์ กล่าว

ปัญหาเล่นการเมืองที่ไม่ต่างไปจากวัฒนธรรมของผู้ใหญ่ในสภาระดับชาติ

รัฐพล กล่าวเสริมว่า นอกจากปัญหาเรื่องสิ่งที่สภานักศึกษาควรเป็นกับที่เป็นจริงๆ นั้น จะไม่สอดคล้องกันแล้ว ยังมีปัญหาในแง่วัฒนธรรมการเมืองอีกเรื่องด้วย นั่นคือ การเล่นการเมืองที่ไม่แตกต่างไปจากวัฒนธรรมของผู้ใหญ่ในสภาระดับชาติสักเท่าไหร่

โดย รัฐพล อธิบายเพิ่มเติมว่า เรามักชอบพูดกันว่าเราต้องการการเมืองที่สร้างสรรค์ ใสสะอาดและมีประสิทธิภาพ แต่ทว่าสิ่งที่ตนได้รับรู้คือการพยายามหักหน้า ดิสเครดิต และทำลายล้างฝ่ายตรงข้ามอย่างไร้ปราณี เพื่อจะได้จำนวนที่นั่ง และกำจัดศัตรูทางการเมืองของตนให้ราบคาบ ชนิดที่ว่า "ถ้าไม่เป็นตามที่กูคิด มึงอย่าหวังจะได้ทำงานดีๆเลย" ผลคือ เราได้การเมืองแบบที่เราบ่นว่าเกลียด และได้สภาที่ไร้ประสิทธิภาพ ยากที่จะทำอะไรได้เป็นชิ้นเป็นอัน

“คนที่เข้าไปทำงานเหล่านี้ ทุกคนผมถือว่าพอจบออกไปสักวัน ด้วยความสามารถคนเหล่านี้ จะมีโอกาสได้โลดแล่นในเวทีการเมืองไม่มากก็น้อย ผมจึงคิดไม่ตกว่า ถ้าสภานักศึกษายังเป็นเช่นนี้ ภาพการเมืองที่เราฝันในคนรุ่นเราจะเป็นจริงได้อย่างไร” รัฐพล ตั้งคำถามถึงสภาพสภานักศึกษา มธ.ที่เป็นอยู่